سفتی عضلات می تواند کارهای روزانه را پیچیده کرده و مدت زمان انجام آنها را طولانی تر کند.  با این حال ، در این مرحله بعید است که مشکلات تعادلی را تجربه کنید.

بیماری پارکینسون شکلی از پارکینسونیسم است. پارکینسونیسم اصطلاح کلی‌تری است که برای اشاره به مجموعه‌ای از علائم استفاده می‌شود که معمولا با بیماری پارکینسون مرتبط هستند؛ ولی گاهی اوقات حاصل دیگر عوامل هستند.

آنتی اکسیدان ها: غذاهای سرشار از این مواد، می توانند از استرس اکسیداتیو و آسیب به مغز جلوگیری کنند.

برخی افراد بیشتر در معرض ابتلا به زوال عقل بیماری پارکینسون هستند.  عوامل خطرساز این بیماری عبارتند از:

  ایستادن ، اگر غیرممکن نباشد ، دشوار خواهد بود و به احتمال زیاد به صندلی چرخدار نیاز است.

پارکینسون در زندگی افراد تاثیر بسیار بدی خواهد گذاشت. از دست دادن امید به زندگی و بهبود وضعیت ، داشتن بیماری های مرتبط با سن ، ابتلا به سکته مغزی و غیره موجب مرگ این بیماران می شود. اما شایع ترین علت مرگ در این افراد ذات الریه می باشد ، چرا که این بیماری توانایی بیماران را در زمان بلع با اختلال رو به رو می کند ، علاوه بر آن نیز به وجود آمدن اختلال در گفتار و صحبت کردن آن ها باعث می شود بیماران مبتلا به فلج لرزان نتوانند به خوبی بیماری پارکینسون ژنتیکی است؟ از خود مراقبت کنند.

جیمز پارکینسون بیماری پارکینسون را به‌طور رسمی در سال ۱۸۱۷ در مقاله‌ای با عنوان رساله‌ای در زمینه‌ی فلج لرزشی معرفی کرد. جیمز پارکینسون پزشکی ساکن لندن بود که علائم کلاسیک پارکینسون را در سه نفر از بیماران خود و نیز سه فرد رهگذر در خیابان مشاهده کرده بود. مقاله‌ی او شرح روشنی از برخی از علائم اصلی این بیماری بود: لرزش و سختی و استوارنبودن قامت.

امروزه برخی از روش‌های جدید برای کنترل علائم عبارت است از:

پارکینسون یک بیماری پیشرونده است ، به این معنی که علائم این بیماری معمولاً با گذشت زمان بدتر می شوند.

هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص پارکینسون وجود ندارد.  تشخیص بر اساس سابقه سلامتی ، معاینه فیزیکی و عصبی و همچنین بررسی علائم و نشانه ها انجام می شود.

جدی ترین و مهم ترین عارضه وقوع این اتفاق آمبولی ریوی می باشد. علائم این عارضه تنگی نفس ، درد در قفسه سینه ، ضربان قلب تند ، احساس سرگیجه ، ورم پا و غیره می باشد.

ایجاد لرزش یا در اصطلاح پزشکی ترمور ، در بدن حتی در هنگام استراحت

واردآمدن ضربات مکرر به سر (مثلا در اثر تصادف‌های مکرر یا برخی ورزش‌ها)

پارکینسون به طور قابل توجهی بر کارهای روزانه در این مرحله تأثیر می گذارد، اما افراد همچنان می توانند آنها را به پایان برسانند.